Het toverstokje

De afgelopen week stond nog steeds in het teken van 'mensen'..Deze week lag de focus op ons doen en laten en hoe het zou zijn als er alleen maar kinderen in de wereld waren.

Als inleiding voor deze vraag had ik in mijn tuin een speciaal stokje gevonden...een toverstokje. Maar ik durfde het niet te gebruiken in tegenstelling tot Hansje Pansje Pingeling uit het boekje Het Toverstokje.
En als je een beetje Annie M.G. Schmidt kent dan kun je al raden wat Hansje Pansje Pingeling met het toverstokje ging doen:
hij veranderde alle grote mensen: zijn vader en moeder werden mezen, de juf een paard en de meester een mokkataart. De burgemeester een heester...kortom na 14 uur toveren was er geen volwassene meer te vinden.
Dat leek de groep wel wat want wat je dan allemaal kan doen:
* de hele dag Wii-en en op de computer;
* lekker laat naar bed;
* alleen maar patatjes eten;
* veel buiten spelen en
* op straat fietsen en spelen...er waren tenslotte geen auto's meer!
Toen de groep zich 'verlekkerd' had aan het idee sprak er een jongetje de wijze woorden: 'Maar als ik honger heb is er niemand om te koken.' Nou dat leek vele anderen geen probleem want 'dan eet je toch gewoon brood.' Op mijn vraag hoe ze aan dat brood kwamen was het antwoord eenduidig 'in de winkel halen.' 'En dan hoef je lekker niet te betalen,' zei een slimmerd, 'er staat toch niemand bij de kassa.'
Tja...eigenlijk had het dus alleen maar voordelen zo'n wereld zonder grote mensen.
Maar ik, als groot mens, zag natuurlijk toch duizend-en-een beren op het pad:

'Wat als het brood op is, wie moet het dan maken?' 'De fabriek, juf.' 'Maar wie werkt daar dan?'  'Die mensen natuurlijk, juf. Oh nee, die zijn er dan niet meer...'.
'En als je nou ziek wordt?' 'Dan moeten we naar de dokter.' 'Maar dat is toch ook een groot mens?'

En toen drong het door...misschien toch niet zo heel handig om zonder grote mensen te zijn want de dokter is nodig om je beter te maken, mama die je in bed stopt, de juf die je dingen leert...kortom alle grote mensen moesten toch maar blijven.
En ook Hansje Pansje Pingeling kwam tot dezelfde conclusie en alle grote mensen werden weer tot mens getoverd...behalve de meester, want die was in de tussentijd toch door iemand opgegeten.

Het thema mensen is afgesloten met een gezamenlijke activiteit met de naburige peuterspeelzaal.
Er waren in 4 groepen knutsels bedacht: een kind op ware grote inkleuren, een groot gezicht maken, een collage van mensen maken en, in mijn groep, het verven met je eigen vingers.
Ze begonnen voorzichtig, aan sommige kinderen zag je dat ze het vreemd en raar vonden, maar al gauw waren er een paar die niet alleen met hun vingers maar met hun handen en hoofden gingen verven. Het resultaat was  handen die onder de verf zaten (soms tot aan de elleboog of nog verder), haren die allerlei kleurtjes hadden en hoofden waar ook vegen op zaten .................

... en iedereen zal begrijpen dat na afloop van deze sessie het veel tijd kostte om de kinderen weer enigszins schoon te krijgen (het keukenblokje in de klas en het fonteintje bij de wc trouwens ook).

Maar die stralende en glimmende 'bekkies' waren het allemaal waard!

En dan starten we maandag met de Kinderboekenweek ....daar heb ik echt veel zin in.

Dat was hard werken....

Na een druk weekend met ook weer voorbereidingen voor de nieuwe week zijn we maandag gestart met het thema 'Mensen'.
Een veel omvattend thema waarin we in twee weken tijd van het eigen lichaam, via de familie en de buren naar de woonomgeving gaan...hard werken dus!

In de kring praten we over familie wanneer wordt je mama een oma of je papa een opa en wanneer is iemand een nichtje of een neefje. En hoeveel opa's en oma's heb je? En wonen ze ver weg of dichtbij?
En vooral dat laatste is interessant want dan kun je een beetje tegen elkaar opbieden:
     'Mijn opa en oma wonen dichtbij. Ik ga daar lopend naar toe.'
     'Oh, die van mij wonen best ver want ik moet altijd fietsen.'
     'Nou, nou, mijn opa woont zo ver dat we met de auto moeten...'
     'Mijn opa,' zegt D. 'Mijn opa woont helemaal in Rotterdam.....'
D. kijkt goed rond of daar nog iemand over heen kan, want hij bedoelt toch maar...Rotterdam....
S. zit naast me, trekt me aan mijn arm en zegt
     'Ik heb een opa die woont heel dichtbij, die woont naast me....
     maar mijn andere opa die woont in de hemel, en daar gaan we nooooit naar toe.'
De klas kijkt vol belangstelling en weet het....S. is de 'winnaar'.

En dan hebben we ook de gekke buren besproken...want waarom wilde Bram nu zo graag een hamersoepje maken? Want hamers zijn toch alleen om mee te 'hameren' of je kan er mee roeren maar om nou een hamersoepje te maken? Een geweldig boek van Ingrid en Dieter Schubert, leuk voor de groep maar ook leuk voor de juf, een echt voorlees- en kijkplezier!

Daarna moeten er nog spellen gespeeld worden onder het toeziende oog van hulp-juf Bob, is er gegymd in het speellokaal, gewerkt in de bouwhoek of huishoek, het geluidenspel op de computer gedaan en vergeet niet het werken aan het verfbord of tekenopdrachten van het oor. En het werken met de kralenplank was ook een hele kluif. S. heeft 3 speelwerklessen hard gewerkt aan de voeten en onderschat het niet: tellen, kralen uit de bak pakken en op de goede plek neerzetten en ook iedere keer weer bepalen bij welke rij hij was gebleven. Af en toe kwam hij me vragen of het goed ging, waar hij gebleven was of gewoon om bevestiging te krijgen dat hij het goed deed. Donderdag heeft S. de laatste hand aan de voeten gelegd en sprak hij de wijze woorden 'nu mag ik ziek worden juf, het is af.' en ja hoor...op vrijdag was hij ziek en kon hij niet genieten van zijn roem, alhoewel de foto op het prikbord hangt en hij samen met de voeten voor het nageslacht bewaard zijn gebleven.

En dan is het na deze drukke week toch vrijdagmiddag geworden en zit de hele klas uitgeput op de stoelen te wachten op hun papa of mama, klaar met school voor deze week en klaar om weer op te laden voor de week die gaat komen.

Al die mensen die denken dat het kleuterleven simpel is hebben het mis....het is hard werken!!

Achter het behang...

De afgelopen week hebben we gescheurd en geplakt. Uitleggen hoe je moet plakken, nog een keer uitleggen hoe je moet plakken en nog een keer uitleggen hoe je moet plakken...Want echt, deze week bleken de oren gewoon nog thuis in bed te liggen en waren de hele week niet of nauwelijks aanwezig op school.
En dus wilde ik ook graag plakken...de kleuters welteverstaan, plakken achter het behang.

Alles wat in de start week zo goed ging was in één weekend .....pffft verdwenen en het is de hele week niet meer goedgekomen...alhoewel op bepaalde momenten.....

'Juf, het weer is wel veranderd hè?'
'O ja, wat is er dan veranderd?'
'Nou, het zomert niet meer, het weer is nu echt aan het herfsten.'
'Herfsten?'
'Ja juf, je weet toch wel...dan schudden de bomen heen en weer'

En dat ene jongetje dat antwoordt als ik vraag wat hij goed kan: 'ik kan heel lief spelen'.....en als je dan een guitig koppie ziet dan ben je voor heel even weer vergeten dat je iets met behang wil doen...

Maar tussen alle leuke gesprekjes en momenten door stond deze week in het teken van vooral gillen, hard praten en alles vergeten en was ik vaak ten einde raad...maar op vrijdagmiddag is er dat ene stralende jongetje. Hij pakt mijn hand beet en vraagt of ik bij zijn werk wil komen kijken want 'juf ik heb alle kaartjes van de verrekijkertjes gevonden'. En vol trots laat hij zien dat hij vier detailkaartjes heeft gevonden op een groot blad vol met vlinders.En als ik het controleer en zeg dat hij het helemaal goed heeft gedaan hoor ik naast me een hele grote zucht en zegt een ander jochie 'goed gedaan, ik ben helemaal trots op je' en aait hem over zijn hoofd.

Vrijdagmiddag, drie uur...ik ben blij dat ze met de papa's en mama's naar huis gaan. Rest mij nog alles op te ruimen en klaar te zetten voor maandag.
De plakpotten en het behang heb ik maar weer in de kast gelegd....voor een andere keer want ookal waren ze strontvervelend....ze zijn ook wel heel erg lief.

De kop is eraf....

De eerste week zit erop...en ik kan tevreden terug kijken op deze week.
Een week die in het teken stond van de 'regels': regels voor de wc, regels voor de speelwerkles, regels voor het zelfstandig werken, regels op het schoolplein.....herhalen-herhalen-herhalen....

En wat saai klinkt heeft ook hilarische momenten opgeleverd. Wat te denken van de 'hulp-juf' tijdens het zelfstandig werken. De hulp-juf is nl. Bob de Beer die 2-3x per week assistentie geeft tijdens de les. En als Bob op de 'juffenstoel' zit dan kan de juf eventjes met een klein groepje werken, dat leek de kinderen wel wat, maar als eerste stak Grace haar vinger op. 'Juf wat moet ik dan doen als ik een vraag heb?' 'Nou,' zei de juf, 'dan ga je naar Bob en stel je je vraag aan Bob, die is nl. hulp-juf'. Grace zei niets...maar haar blik sprak boekdelen: juf is compleet gek geworden!!!
Tijdens het zelfstandig werken kwam Grace (natuurlijk) samen met een vriendin met een vraag bij me, maar ja....ik was even bezig en wees naar Bob die zat te wachten op de juffenstoel. Grace met vriendin naar Bob..daar stonden de dames wat te schuifelen en hoorde ik Grace zeggen 'Ja, Bob geeft natuurlijk geen antwoord, maar als wij het nu eens zo en zo gaan doen....?' De dames liepen weg en hadden hun eigen probleem opgelost. Bob de hulp-juf had zijn/haar werk goed gedaan.

En waarom is Bob een hulp-juf en geen hulp-meester....omdat ik een juf ben en dan kun je geen hulp-meester hebben...logisch toch?

En dan zijn er nog de uitspraken en de kleine dingetjes die je dag helemaal goed maken:
- voor de verjaardagskalender maken de kinderen een zelfportret, in de grote kring doe ik voor hoe je een zelfportret maakt....ik teken heel dun met zwart krijt mijn haar...zegt er één 'Juf heb je geen zilverkrijtje want je hebt mooie zilveren haren'.
- meisje heeft een badstofjurkje aan. Zeg ik 'mooie jurk heb je aan'...'ja juf, dat is een handdoekenjurk'.
- zijn de kinderen aan het werk en sta ik een beetje rond te kijken roept een jongetje 'Juf, mag ik je knuffelen?' en rent vervolgens in volle vaart op me af, geeft me een dikke knuffel en rent weer terug naar de bouwhoek en speelt gewoon verder.
- Tijdens het voorlezen zit er een meisje naast me en zegt als het boek uit is 'Juf, wat kun jij mooi praten'.
- Aan het einde van de dag zegt een jongetje 'Juf ik moet nog heel lang lopen en dan pas ben ik thuis. Wat fijn voor jou dat je al thuis bent, hè juf?'...want natuurlijk woon ik op school, boven in de juffenkamer.

Nu is het weekend...maar ik verheug me ook op maandag!!

Het aftellen is begonnen....

De laatste dingen bij elkaar zoeken...een paar boeken om voor te lezen, mijn blokfluit en mijn muziekboek en alles wat ik dit weekend nog gemaakt en verzameld heb.

De klas is klaar, de planten staan voor de ramen en het bord is versierd met welkomstballonnen.
Broodtrommel staat klaar in de koelkast en dan rest mij alleen nog een nachtrust om morgen mijn eigen groep met 24 kinderen welkom te heten.

De twijfel is er, de zenuwen beginnen langzaam te komen en ik heb vandaag wel 1000x gecheckt of ik mijn spullen in orde heb, het programma voor morgen wel goed in elkaar zit en of ik echt niets vergeten ben. Maar nee, alles zit in mijn tas en de dag van morgen kan ik (op papier) dromen....

Morgen is het zover, mijn eigen groep.....deze juf is er helemaal klaar voor!!