De afgelopen week hebben we gescheurd en geplakt. Uitleggen hoe je moet plakken, nog een keer uitleggen hoe je moet plakken en nog een keer uitleggen hoe je moet plakken...Want echt, deze week bleken de oren gewoon nog thuis in bed te liggen en waren de hele week niet of nauwelijks aanwezig op school.
En dus wilde ik ook graag plakken...de kleuters welteverstaan, plakken achter het behang.
Alles wat in de start week zo goed ging was in één weekend .....pffft verdwenen en het is de hele week niet meer goedgekomen...alhoewel op bepaalde momenten.....
'Juf, het weer is wel veranderd hè?'
'O ja, wat is er dan veranderd?'
'Nou, het zomert niet meer, het weer is nu echt aan het herfsten.'
'Herfsten?'
'Ja juf, je weet toch wel...dan schudden de bomen heen en weer'
En dat ene jongetje dat antwoordt als ik vraag wat hij goed kan: 'ik kan heel lief spelen'.....en als je dan een guitig koppie ziet dan ben je voor heel even weer vergeten dat je iets met behang wil doen...
Maar tussen alle leuke gesprekjes en momenten door stond deze week in het teken van vooral gillen, hard praten en alles vergeten en was ik vaak ten einde raad...maar op vrijdagmiddag is er dat ene stralende jongetje. Hij pakt mijn hand beet en vraagt of ik bij zijn werk wil komen kijken want 'juf ik heb alle kaartjes van de verrekijkertjes gevonden'. En vol trots laat hij zien dat hij vier detailkaartjes heeft gevonden op een groot blad vol met vlinders.En als ik het controleer en zeg dat hij het helemaal goed heeft gedaan hoor ik naast me een hele grote zucht en zegt een ander jochie 'goed gedaan, ik ben helemaal trots op je' en aait hem over zijn hoofd.
Vrijdagmiddag, drie uur...ik ben blij dat ze met de papa's en mama's naar huis gaan. Rest mij nog alles op te ruimen en klaar te zetten voor maandag.
De plakpotten en het behang heb ik maar weer in de kast gelegd....voor een andere keer want ookal waren ze strontvervelend....ze zijn ook wel heel erg lief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten